Type Here to Get Search Results !

Kırsal Coğrafya Ünite 1-7 Özet

 KIRSAL COĞRAFYA VİZE ÖNEMLİ NOTLAR

1.ÜNİTE

 

Kırsal alanlara bölgesel ve kültürel coğrafya bakış açısıyla odaklanıldığı dönem: 1950 öncesi

1950-1970’ler arası dönemde ela alınan konular: Tarımsal faaliyetler, arazi kullanımı, nüfus, yerleşim modelleri

1970’lere damgasını vuran faaliyetler: Araştırma alanlarının gelişmesi, siyasi-ekonomik-yapısal teoriler, kırsal yapılanmada yeni ilgi alanları

Kırsal coğrafya çalışmalarına sanayileşme sonrasında Avrupa ve Kuzey Amerika’da olduğu gibi kuzey bölgelerde yer alan küreselleşen ülkelerde Avustralya ve Yeni Zelanda’da odaklanılmıştır.

Bugün gelişmekte olan ülkelerde her dört yoksul insandan Üçü kırsal bölgede yaşar.

Metropolitenlerde nüfus artışının en büyük nedeni: Kırsal kökenli göç

ABD Sayım bürosunun kırsal alan sınıflandırmasına göre kasaba tanımı:

Nüfusu 1000 kişiden daha az, km2’ye 2-6 kişinin düştüğü, çevresinde 500 kişiden az insanın yaşadığı yerler

OECD’nin 2 aşamalı kırsal alan tanımı:

Birincisi: Km2’de 150 kişinin altında olan yerel birimler kırsal olarak tanımlanır.

İkincisi: Bölgeler 3 kategoriye ayrılır: Bir bölgede nüfusun % 50’den fazlası kırsal alanda yaşıyorsa “kırsallığı baskın bölgeler”; nüfusun % 15-50 arası kırsal yerel birimlerde yaşıyorsa önemli ölçüde “kırsal bölge”; nüfusun % 15’inden azı kırsal yerel birimlerde yaşıyorsa “kentselliği baskın bölge” olarak tanımlanır.

 

 

İngiltere’de kırsallık tanımlanırken şu özellikler ele alınmıştır:

Nüfus yoğunluğu ve değişimi, göçle gelen nüfus, giden nüfus, yaş profili, eve ait bazı özellikler, ziraatta çalışan işgücünün payı, şehir merkezine yakınlık

Kırsalı tanımlayan en önemli kimlikler: Sosyal özellikler ve ekonomik yapı

Asya’da BM’nin tahminine göre 2050’de şehirsel nüfus 2 milyara ulaşacaktır.

Tarım istihdamın azalma nedenleri: Gelişmiş ulaşım, tarım araç-gereçleri, gübre kullanımı, genetiği değiştirilmiş ürünler

Etiyopya’da insanların % 87’si kırsal alanda yaşar.

Gelişmiş dünya, kırsal alan çalışmalarında şu etkenleri inceler:

Kırsal yerleşmelerin köken-gelişme-dağılımlarını, kırların tekrar nüfuslanılmasını, kırsal değişimin sebep-sonuçlarını, kırsal alanların rekreasyonel kullanım şeklini-turizmi-planlamayı, şehirlilerin kırsal alandaki artan etkilerini

 

Savaş sonrası yerleşim planlamalarının örgütsel olarak ele alınmasını gerekli kılmıştır. Avrupa ve Amerika’da bu hizmeti sunan kuruluşlar OECD ile işbirliği içinde çalışmaktadır.

OECD, kırsal alanları tanımlamak için Nüfus yoğunluğu kriterini kullanır.

Deniz veya ırmak sularının basmasını önlemek maksadıyla setlerle çevrilen, suyu drene edilen ve tarıma açılan alanlar: Polder

Plansal örgütlemeyle polder oluşturulan yerler:

Hollanda, Fransa’da Flanders, İtalya’da Toscano ve Lazio, Venedik, İspanya, Portekiz, Japonya, Mısır

ABD’de 20. Yy başında bölgeler arasında önemli gelişmişlik farkları ortaya çıkmıştı?

1929 Ekonomik Krizinden çok etkilendiği için, ABD’de Tenessee Vadisini Kalkındırma

politikası uygulamaya konulmuştur.

Ülkemizde GAP’a benzer çalışmaların görüldüğü  ülkeler:

Fransa’da Moselle-Saone-Rhone ekseni, Brezilya’da, Fransa’da Bretagne bölgesi

Tarımsal kesimdeki randımanı arttırmak için Remem rement uygulaması ve kooperatif denemeleri yapılmıştır.

 

 

2.ÜNİTE

 

Meskenlerin kuruluşundaki fiziki ve beşeri faktörler:

Bitki örtüsü, yüzey şekilleri, su kaynakları, ekonomik faaliyetler, gelenek-görenekler, medeniyet

Mağaralarda yaşamın sürdüğü ülkeler:

Fransa, İsviçre, İspanya, İtalya, Kuzey Afrika, Suriye, Filistin, Türkiye

Step bölgelerinde hakim mesken tipi: Toprak ve taş

İç ve Güneydoğu Anadolu’da Düz damlı damlı meskenler yer alırken Batı Avrupa’da çatılar dikleşmektedir.

Odaların yanında, yetiştirilen ürünler, çeşitli araç-gereçler, hayvanların da aynı çatı altında olduğu evler: Bileşik ev

Doğal barınakların başlıca örnekleri:

Ağaçlar ve mağaralar

 

Doğal meskenler olarak ağaç meskenler: Ekvatoral bölge

Türkiye’de mağara meskenlere örnek: Ürgüp-Göreme, Midyat

Mağara meskenlere İspanya’da Endülüs’te Granada bölgesinde, Fransa’da Loire ve Dordogne bölgelerinde rastlanır.

Granada bölgesinde mağara meskenler Pliosen devrine ait konglemeralara oyularak oluşturulmuştur.

Afrika’da Tunus’un güneyinde Matmata bölgesinde yumuşak kumtaşına oyulmuş  7-8 m derinlikte mağara meskenler vardır.

Kuzey Çin’de lös sahalarındaki mağaralar: Lös-kuyuköy

Çin, Tunus ve Libya’da görülen gömük evlerin özellikleri:

0,5-2,5 m kadar yerin içine gömüktürler, çatıları iki tarafa eğimli-konik-düz şeklindedir, meskene giriş baca deliğindedir.

Ülkemizde gömük evler: Doğu Anadolu ve Güneydoğu Anadolu

Çadır, araba, mavna, kayık gibi bir yerden diğer yere kolaylıkla nakledilebilen meskenler: Göçebe meskenler

Göçebe evlerin en mükemmel ve yaygın tipi: Çadırlar

En eski ve mükemmel çadır tipi Türk ve Moğolların çadırlarıdır.

Yurt adı verilen Orta Asya’daki çadırların özellikleri:

Ahşap kafes işi, keçe kaplamalı, taşınabilir, akordeon gibi açılır-kapanır, taşınabilir ahşap parmaklıklı panolar üzerine oturtulmuş, yassı kubbe damlı, üzerleri keçe ve hayvan postuyla örtülü, kurulup sökülmesi kolay, 5-6 m çapında ve 3 m yükseklikte

Kuzey Kutbunda ren geyiği derisinden yapılan, koni biçimindeki çadırlarda (Tepee) yaşayan topluluklar : Laponlar, Samoyetler, Tunguzlar, Eskimolar

Uzakdoğu’daki göçebe meskenler: Mavna ve kayık

Yaylacılık hareketinin yoğun olduğu bölgelerdeki mesken türleri:

Çadıra ek olarak, kerpiç, taş, ağaç ve kamıştan yapılan eğreti meskenler

Kuzey Afrika’da kerpiçten yapılan meskenlerin adı: Gurbi

Eskimolar sertleşmiş kar ile yaptıkları meskenlere İgloo (kar mesken) denir.

Ahşap meskenlerin dünyada görüldüğü yerler:

Eski Dünya’nın tropikal ve ekvator ormanları, Afrika, Asya ve Okyanusya kıtaları

Güney ve Güneydoğu Asya’nın en ilkel ve en çok rastlanan ahşap  kulübe şekilleri:

Malaka, Sumatra, Bornea, Yeni Gine ilkel kavimlerinin dal ve yapraklardan ibaret paravana şeklindeki kulübeler

 

Çin, Hindi, Borneo, Cebeles, Molük, Filipin adalarının karakteristik mesken tipi: Kazıklar üstünde inşa edilen ahşap meskenler

Blok evlerin özellikleri:

Ağaçların gövdeleri üst üste getirilir, kütüklerin araları taş-toprak-ot-yosun ile doldurulur, dikdörtgen şekillidir, çatı iki tarafa doğru az meyillidir ve direklerle tutturulur, çatı kenarları ince tahtalarla örtülüdür, tahtaların üzerine bazen taşlar yerleştirilir.

Blok evlere Tr’de Kuzey Anadolu’da rastlanır.

Blok evlere dünyada İskandinavya, Finlandiya, Rusya, Sibirya, Kanada’da rastlanır.

Kuzey Anadolu’da, dam örtüsünü teşkil eden ince tahtalar: Hartama ya da bedavra

Ahşap meskenlerin iskeletleri: Karkas

Dört köşeye dikilmiş direklerin arası ağaç dallarıyla örülmüş olup, bu ağaç dallarının içi çakıl-taş-toprak-yongayla doldurulmuş ahşap meskenler Bağdadi yapı şekline benzemektedir.

Bağdadi yapıların Artvin civarındaki ismi: Çakatura

Ana direkler arasına çakılan direklerin arasının taşla doldurulduğu, duvarların sıvandığı ya da tahtalarla örüldüğü Dolma Evler de bağdadi yapılara benzer.

Duvarları çit şeklinde örülen ev tiplerine Tr’de: Marmara, Ege, Güneydoğu Anadolu

Çit şeklinde örülen evlere Adapazarı’nda verilen isim: Çiteme

Tr’de toprak evin asıl sahası: Orta Anadolu

Toprak meskenler Tr’de: Doğu, Güneydoğu, Güney Anadolu, Marmara, Ege bölgeleri

Arı kovanı şeklindeki toprak meskenler Suriye steplerinde yer almaktadır.

Düz damlı toprak meskenler, Tr’de: İç Anadolu’da

Düz damlı toprak evler: Balkan ülkelerinde, Rusya steplerinde

Taş evlerin görüldüğü yerler:

Suriye’nin volkanik dağlık bölgeleri, Büyük Sahra’nın dağlık bölgeleri, Alpler, Tr’de Ürgüp-Göreme

 

 

 

 

 

 

 

3.ÜNİTE

 

Geleneksel tarım ekonomisinin hakim olduğu yerlerde merkeze uzaklığı belirleyen temel faktör: Pazar alanına olan uzaklık

Köylerde yerleşim alanları ile ihtiyaçlarını karşıladıkları yer arası mesafe: 6-8 km

Dampa olarak adlandırılan evler, büyük evin uydusu şeklinde olup pirinç tarlalarına daha yakındır.

Tropikal bölgelerde Sudan, Amazon, Kongo, Yeni Gine gibi ilkel çapa tarımının uygulandığı yerlerde tarlalar ve köyler sık sık yer değiştirmektedir.

Tr’de dağınık yerleşmeler: Karadeniz Bölgesi, Doğu Anadolu Bölgesi (Özellikle Doğu Karadeniz)

Dağınık yerleşmelere örnek: Farmstead, Einode, Münferid çiftlik, Einodhof, Township

Dağınık yerleşmenin en belirgin örneğini oluşturan Farmsteadlerin görüldüğü ülkeler:

ABD, Arjantin, Kanada, Avustralya

Kuzey Amerika, Güney Afrika Birliği, Avustralya, Yeni Zelanda Dağınık yerleşme sahalarıdır.

Blackfond/Dakota Sioux’taki göçebe Kızılderililer Tepees adı verilen çadırlarını sezonluk olarak taşımakta, izon sürüleri ve yabani bitkilerin olgunlaşma dönemine göre göç etmektedirler.

İç Anadolu Bölgesi’nde toplu yerleşmeler görülür.

Avrupa’nın güneyinde Alp dağlarının kuzey yamaçlarında dağlık olmasına rağmen, daha çok köyler ya da Hemeau ve Weiler’lar yer alır.

İspanya’da her bölgede Asturia ve Galicia bölgeleri dahil Toplu kır yerleşmesi hakimdir.

Toplu yerleşmeler: Düz alanlar, ovalar, orta iklim kuşağında güneye bakan yamaçlar, taraçalar, birikinti konileri

Avrupa’da Paris Havzasından Hersinya dağlarının kuzey eteklerini takiben Ukrayna’ya kadar uzanan ovalarda ve Tuna ovalarında toplu yerleşme hakimdir.

Hindistan’da Ganj ovasında, Kuzey Çin’de lös sahasında toplu yerleşmeler görülür.

Tr’deki Akdeniz Bölgesi’nde birçok yerleşme savunmaya elverişli tepelerde kurulmuştur.

Tr’de Orta Çağda insanların mağaraları mesken edinmesi Güvenlik ilgilidir.

Dünyada savunma amaçlı yerlerde kurulan yerleşmelere İspanya, İtalya, Yunanistan’da rastlanır.

Geçmişte Akdeniz Bölgesi kıyı ovalarında olduğu gibi, insanlar   Sık sık taşkınların olması ve bataklıklarla kaplı olmasından dolayı ovalardan tepe ve sırtlara yerleşmiştir.

ABD’de entansif tarımın uygulandığı alanlarda Farmsteadler kurulmuş, yerleşme dağınık yapı kazanmıştır.

 

Artvin’in Karaağaç köyü Ekonomik faaliyet-yerleşme ilişkisine örnek oluşturur.

 

İlk çapa ziraatının uygulandığı Sudan, Kongo, Amazon, Yeni Gine’de  toprağın veriminin azalmasıyla başka yerlere gidilmiştir.

Münferid yerleşme ile köy yerleşmesi arasındaki ara şekiller: Yayla, ağıl, kom, oba, divan, mezra

Dağ ve ova arasında mevsimlere göre ayarlanan göç hareketinin gerçekleştiği konaklama yerleri: Yayla

Bir köy dışında davarları koymak için yapılmış bir veya birkaç ağıl ile çoban kulübesinden oluşan eğreti iskan mahalleri: Kom

Batı Karadeniz Bölgesi’nde karakteristik olarak görülen yerleşme tipi: Divan

Birkaç hane ile 10-15 arasında hane ihtiva eden, idari bakımdan köye bağlı bulunan yerleşme şekilleri: Mahalle

Ziraat yapılan, ekilip biçilen yer: Mezra

Eskiden Harput’un mezrası olan il: Elazığ

Fransa’da mesken sayıları 5-25 ve nüfus miktarı 100-120 ya da 150 olan mesken topluluklar: Hameau

Hamletlerin özellikleri:

Kilisenin, eğitim hizmetlerinin, pazarın yer aldığı, değiş-tokuş yapılabilen, toplumsal değerlerin paylaşıldığı yerleşmedir.

Topografya şekillerine göre köyler:  Ova, vadi, dağ eteği, yamaç, dağ köyleri

En büyük çeşitlilik Ova köylerinde görülür.

Bir meydandan dışa doğru birbirinden uzaklaşarak ayrılan sokakların iki tarafında sıralanan evleriyle yuvarlak bir şekil alan köyler:  Yuvarlak köy

Rundlingler, Danimarka’daki Forta köyleri,  İsrail’deki Moşav yerleşmeleri: Yuvarlak köy

Çevreleri tam bir daire, bir halka şeklinde olan yuvarlak köyler: Halka köy (Ringdorf)

Ukrayna’daki Mennonit yerleşmeleri, Kafkasya’daki Alman yerleşmeleri, Strassendorf’lar Yol boyu

köylerine örnektir.

Bir vadi, akarsu, kanal, sedde gibi hat boyunca yer alan köyler: Hat boyu köyleri

Waldhufendorf, Marschhufendorf, Moorhufendorflar Yol boyu köylere örnektir.

Dağ eteğini takip eden yol boyunca ya da düzlükte yer alan, tarım alanını işgal etmemek için kurulan köyler:

Dağ eteği köyü

Yamaç köyler, arka arkaya dizilen evleriyle anfitiyatroya benzer.

Meydan köylerin hepsinde yuvarlak, kare, dikdörtgen, mızrak biçimli veya başka şekillerde mutlaka bir meydan bulunmaktadır.

 

Afrika’daki Kraal’lar, Almanya’daki Rutling’ler Meydan köylere örnektir.

 

 

 

4.ÜNİTE

 

Farmsteadi oluşturan üniteler:

İkametgâh, ambarlar, ahır, zirai araç-gereçlerin bulunduğu depolar, paketleme üniteleri

Farmsteadlerde yetiştirilen ürünler geniş tarım alanlarından toplandıktan sonra bir kısmı İşlenmekte, depolanmakta, paketlenmekte, satışa hazır olmaktadır.

En yüksek standartlara sahip Farmsteadler: Batı Wisconsin, New-York, New-England’da görülür.

Pamuk kuşağındaki Farmsteadlerin özellikleri:

Çok daha zengin görünümdedir, Alan bakımından küçüktürler, Küçük ebatlı birkaç çiftlik binasından meydana gelir, % 87’si tek katlı yapılardır, % 70’inin 6 ya da daha az odası vardır, değirmen ve siloya çok ender rastlanır, % 90’ının bodrum katı olmayıp ahırlar oldukça küçük ve boyasızdır, Garaj, domuz ahırı, makine kısmı diğer bölgelerdekinden çok daha azdır.

Puget Sound-Willamette vadisinde Farmsteadlerin hiçbiri Mısır ambarına sahip değildir, fakat meyve bahçeleriyle en yüksek orana sahiptirler.

Fransız ve Kanadalı aileler, 1700’lerin başlarında Wabash vadisinde farmstead topluluklarını kuran, İndiana’ya yerleşen ilk Avrupalı Amerikalıların bazılarıdır.

Farmsteadlerin büyük değişime uğradığı dönem: 19. yy ortalarından sonra

1880’lerde İndiana’ya ilk yerleşenler: İrlanda ve Almanya

Teknoloji devrimi 2. Dünya Savaşından sonra başlamıştır.

ABD’de Kaliforniya ve Florida portakal ve greyfurt üretiminin önemli olduğu bölgelerdir.

ABD’de Teksas hayvancılıkta ülkenin en ileri bölgesidir.

  1. yy’dan sonra sonra dünyanın her yerinde tropik bölgelerdeki geniş ormanlık alanlarda orman örtüsü ortadan kaldırılarak plantasyonlar oluşturulmuştur.

SSCB’de Toprak Kararnamesi 1917 yılında onaylanmıştır.

Kolhozlar 1947 Rus İhtilalinden önce var olan eski köylerden veya birleştirilmiş büyük çiftliklerden oluşmaktadır.

1990 yılı itibarıyla Kolhozların büyüklükleri: 5,900 hektar

 

Kolhozların özellikleri: Ziraat sahalarının birleştirilmesi, sınırların kaldırılması, kolektif olarak işletilmesi

Kolhozlarda toprak, üretim araçları ve hayvanlar kolhozcu köylülerin Kooperatif mülkiyetindeydi.

Kolhozlarda sığır ve domuz üretiminin% 43,2’si koyun üretiminin % 36’sı gerçekleştirilmiştir.

SSCB’de 1960 yılında kolhozların zirai üretimdeki payı: % 44

SSCB’de devlet mülkiyeti deyince akla Sovhozlar gelir.

Yalnızca bir alanda uzmanlaşma ilkesi üzerine kurulan ve köy çiftliği niteliği taşıyan ilk sovhozlar Narkomzem

adlı bir komitenin yönetiminde çalışmışlardır.

Büyük ölçekli tarım sovhozların kurulması: 1928 tahıl krizinin ardından

İsrail’de geliştirilmiş kolektif zirai işletme şekli: Kibutzlar

Kibbutzim, sosyalizm ve Siyonizm temelli olarak Ütopik toplulukların oluşturduğu çiftlikler olarak başlatılmıştır.

Kibbutzlar: 20. yy başlarında kurulmaya başladı.

İlk kibutz: 1909 yılında Jordan vadisinde kurulan Deganie

Kibbutzların gelişimi 1918’den sonra artış göstermiştir.

Kibutzların kurulması 1948’de İsrail Devleti’nin kurulmasıyla Azalmıştır.

Kibutz işletmesinde, her türlü faaliyet dalındaki sorumluluk kibutz üyeleri tarafından sahiplenilmekte Üyelerin ve ailelerinin tüm ihtiyaçları yerine getirilmektedir.

Kibutzlar:

  • İktisadi faaliyete ait binalar ana caddelere yakın yerlerde toplanmıştır.
  • İkametgah sahası, hafif yüksekçe bir arazide, park ve yeşil sahaların ortasında yer alır.
  • Çocuk seksiyonu 2. kısma bitişiktir.

 

2010 yılı itibarıyla İsrail’de 270 kibutz vardır.

 

Kibutzlar İsrail nüfusunun  % 2,8’ini oluşturur.

 

 

 

 

 

 

5.ÜNİTE

 

Dünya nüfusu 19. yy başında 1.000.000.000’a ulaşmıştır.

  1. yy’dan sonra ekili alanlardaki genişleme şu ülkelerde olmuştur:

Rusya, Avustralya, Kuzey Amerika, Latin Amerika

Malthus’un ileri sürdüğü tabiat kanunun şiddetli tepkisinin yaşanmamasının temel sebepleri:

Bilim ve teknolojideki gelişmeler, bu gelişmelerin tarım-sanayi-ulaşım üzerindeki olumlu etkileri ile Kuzey Amerika-Güney Amerika-Orta Amerika, Afrika, Avustralya, Yeni Zelanda ve Sibirya’da geniş-verimli topraklara yerleşilmesi ve buraların işletmeye açılması

Göçlerle birlikte yerli nüfusun yok edildiği veya yaşam şartlarının güç olduğu yerlere sürüldüğü bölgeler:

Kuzey Amerika, Orta ve Güney Amerika, Avustralya, Antil Adaları

Milyonlarca Afrikalı zenci köle olarak Amerika’ya getirilmiştir. Bunu en iyi ifade eden alan: Atlas Okyanusundaki ticaret üçgeni

1960’da dünya nüfusunun 4/5’i yeryüzünün % 16’lık kısmında yaşamıştır.

Nüfusun çok yoğun olduğu alanlar:

Kırsal ekonomisinin hakim olduğu alanlar, gelir düzeyinin çok düşük olduğu ülkeler

Az gelişmiş ülkelerde nüfus artışı % 246 iken, Avrupa Birliğinde: % 25

Dünya genelinde 1961-2012 yılları arasındaki kırsal nüfus artış oranı : % 65

Kırsal nüfus artışı düşük gelirli ülkelerde % 181 iken Avrupa Birliği’nde bu oran:  % 16

Kırsal nüfus, dünya nüfusunun % 47’sini oluşturur.

Asya kıtası, dünya genelinde tarımda ekonomik olarak aktif nüfusun % 78’ine sahiptir.

2013’te Avrupa kıtasındaki aktif nüfus: 19,701

Uzakdoğu’da nüfusun çok yoğun olduğu yerlerde entansif yöntemle yetiştirilen en bilinen ürün: Pirinç

Uzakdoğuda çeltik üretiminde, saatte 4000’den fazla kişiye ihtiyaç duyulur.

İngiltere’de genel olarak yılda her bir dönüm buğday için günde 3,5 adamın çalışmasına,

şekerpancarı için her bir dönümde günde 17 kişinin çalışmasına, şerbetçiotu için dönüm başına

yaklaşık günde 100 adama ihtiyaç vardır.

 

Gelişmiş ülkelerde kırsal alanlardaki nüfusun özelliği:

Doğurganlık oranı düşük, bebek ölümleri çok düşük, yaşam süresi uzun, yaşam standardı yüksek

 

Geri kalmış ülkelerde kırsal alanlardaki nüfusun özelliği:

Doğurganlık ve bebek ölümleri yüksek, yaşam süresi kısa, yaşam standardı düşük

 

 

6.ÜNİTE

 

Tarımsal faaliyetler, toplam kara yüzeyinin 1/3’nü kullanmaktadır.

Gelişmiş ülkelerde bile tarım, arazi kullanımlarında net gelirin % 12 ve % 30’u arasında beslenmede harcamaktadır.

Dünya genelinde tarımın gayri safi milli hasıladaki payı: % 2,81

Avrupa Birliği’nde tarımın gayri safi milli hasıladaki payı: % 1,48

Düşük gelirlilere ait ülkelerde GSMH’de tarımın payı: % 26,68

Hektar başına verim, AB’nin gelişmiş tarımına sahip ülkelerde 40.000 dolar olup Tr’de bu oran 2000 dolara

bile ulaşmamıştır.

Dünya genelinde tarımın ithalattaki payı % 1,40 AB’de bu pay 1,36’dır.

Dünya genelinde tarımın ihracattaki payı % 1,69 AB’de bu pay 1,36’dır.

 

İngiltere ve İrlanda’da çayır ve meraların payı en yüksek değerlere ulaşmaktadır.

1970-2000 arasında tarım alanlarındaki artış % 8,3 iken 2000’den sonra azalma olmuştur. Bunun en büyük sebebi: Şehirleşme, sanayileşme ve arazi kullanımıyla tarım alanlarının kaybı

Dünyada yetiştirilen başlıca ürün grupları: Tahıllar, meyveler, sebzeler, yağ bitkileri, lifli bitkiler, bakliyat, kökler, yumrular

Hayvancılığın insan hayatındaki önemleri: Beslenmedeki önemi, güç kaynağı olarak, hammadde olarak, organik gübre olarak

Gelişmiş ülkelerde görülen ticari hayvancılığın diğer şekli: Ranç hayvancılığı

Ranç hayvancılığının yapıldığı çiftliklerdeki eklentiler:

Farmsteadlardaki gibi büyük çiftlik evi, hayvan barınakları, hayvansal ürünlerin işlendiği tesisler, çiftlikte çalışanların kaldıkları binalar

Ranç hayvancılığının yapıldığı işletmeler: Avustralya, ABD, Kanada

 

Yetiştirilen hayvanların % 55’ini  küçükbaş hayvanlar % 44’ünü büyükbaş hayvanlar oluşturur.

Büyükbaş hayvan yetiştiriciliğinin % 41’i: Asya kıtası

Büyükbaş hayvan yetiştiriciliğinde ilk sıradaki ülkeler: Brezilya, Çin, ABD, Pakistan

Küçükbaş hayvanların % 50’si: Asya kıtası

En fazla küçükbaşa sahip ülkeler: Çin, Hindistan, Nijerya, Pakistan, Avustralya

Dünya genelinde en fazla koyuna sahip ülkeler: Çin, Hindistan, Avustralya, İran, Sudan

Dünya genelinde keçi yetiştiriciliğinde önde gelen ülkeler: Hindistan, Çin, Pakistan, Nijerya, Bangladeş

Dünya genelinde en fazla domuz yetiştirilen ülkeler: Çin, ABD, Brezilya, Vietnam, Almanya, İspanya, Rusya, Meksika, Fransa, Polonya

Dünya genelinde en fazla ata sahip ülkeler: ABD, Çin, Meksika, Brezilya, Arjantin, Moğolistan, Etiyopya, Kazakistan, Rusya, Kolombiya

Kümes hayvanlarının en fazla olduğu kıta: Asya kıtası

Dünya genelinde en fazla arı kovanına sahip ülkeler: Hindistan, Çin, Türkiye, Etiyopya, İran, Rusya, Arjantin, Tanzanya, Kenya, ABD

Dünya genelinde en fazla et üretimine sahip ülkeler: Çin, ABD, Brezilya, Almanya, Rusya, Hindistan, Meksika, Fransa, İspanya, Arjantin

En fazla doğal bal üreten ülkelerin başında: Çin gelir.

Balmumu üretiminde ilk sırada Hindistan gelir.

Dünya süt üretiminde önde gelen ilk 10 ülke: Hindistan, ABD, Çin, Pakistan, Brezilya, Rusya, Almanya, Fransa, Yeni Zelanda, Türkiye

 

 

 

7.ÜNİTE

 

Ormanlar Kuzey yarımkürede oldukça fazladır.

Daima yeşil kalan tropikal yağmur ormanları: Tropikal bölgede

Daima yeşil kalan subtropikal yağmur ormanları: Tropikal yağmur ormanları ile Orta kuşağın aynı cins ormanları arasında

 

Orta kuşağın daima yeşil yağmur ormanlarında, kurak devrenin diğerlerine göre daha uzun olması ve Don olayının artması sebebiyle türler daha azalmıştır.

 

Daima yeşil sert yapraklı ormanlar: Subtropikal bölgelerin kışı yağışlı, yazı kurak geçen yerlerinde

 

Yeryüzünde en geniş yer tutan ormanlar: İğne yapraklı ormanlar

 

Kışın yapraklarını döken ormanlar: Orta kuşağın kış mevsimi soğuk geçen yerlerinde

 

Muson ormanları: Tropikal bölgede muson yağmurlarının görüldüğü Musonlar Asyası’nda

Hakim ağacı Teak Ağacı olan ormanlar: Muson ormanları

Mangrov ormanları: Nemli tropikal bölgelerin sığ deniz kıyılarında ve bataklıklarında

Akarsu boylarında şerit halinde uzanan ormanlar: Galeri ormanları

Galeri ormanlarında hakim ağaç türü: Palmiyeler

Orman alanları fazla olan ülkeler: Rusya, Brezilya, Kanada, ABD, Çin, Kongo, Avustralya, Endonezya, Hindistan, Peru

Yüzölçümlerine göre orman alanları çok yüksek olan ülkeler:

Surinam, Seyşaller, Amerikan Samoası, Palau, Gabon, Buhutan, Solomon Adaları, Guiana, St. Lucia, Finlandiya, Brunei Darüsselam, Gine-Bissau

Ilıman kuşakta yer alan ormanlarda hakim faaliye: Kerestecilik

 

Asil orman ürünleri:

Tomruk, tel direği, maden direği, sanayi odunu, kağıtlık odun, lif yonga odunu, sırık, çubuk, yakacak odun

Tali orman ürünleri

Reçine, çıra, sığla yağı, defne, şimşir, kök odunu, kekik, ada çayı, çam fıstığı, bitki soğanı, mantar, kozalak

Bering denizinde karasal shelf geniştir.

Güney Kaliforniya açığında kıta şelfi dardır.

Meksika körfezinde kıta şelfi /geniştir.

Ringa balığı, dip balıkları, yengeç ve karides gibi büyük kaynakların oluşmasına imkan sağlayan özellikler:

Koy ve körfezin varlığı, ılıman su rejiminin görülmesi, kıta şelfinin genişliği

Dünyanın en büyük dip balığı kaynakları: Bering boğazının doğusunda

 

Alaska açığında Pasifik pisi balığı balığı, ABD gemileri tarafından gerçekleştirilen balıkçılıkta önemli yer tutar.

Somon balığı Alaska’daki haliçlerde en değerli kaynaktır?

İstiridyelerin büyük çoğunluğu Washington’da yakalanır.

Toplam dünya balıkları üretimi 2011’de 154 milyon tona tona ulaşmıştır.

2010’da kişi başına düşen balık tüketim miktarı: 18,6

En çok balıkçılığın yapıldığı kıta: Asya kıtası

Başlıca balık ihracatçı ülkeler:

Çin, Norveç, Tayland, Vietnam, ABD, Danimarka, Kanada, Hollanda, İspanya, Şili

Başlıca balık ithalatçı ülkeler:

ABD, Japonya, İspanya, Çin, Fransa, İtalya, Almanya, İngiltere, İsveç, Kore

En üretken deniz balıkçılığı sahası: Kuzeybatı Pasifik

2010’da ABD’de balık üretim miktarının azalmasının sebebi: Meksika Körfezi’ndeki petrol sızıntısı

Su ürünlerindeki azalmanın nedenleri:

Nüfus artışı, balık stokları üzerinde yoğun baskı, çevresel etkilerin balık stokları üzerindeki olumsuz etkileri

Kültür balıkçılığında ilk yetiştirilen türler: Sazan balıkları ve alabalıklar

Tatlı-tuzlu su ürünleri yetiştiriciliği 19. Yy dan sonra artış göstermiştir?

En hızlı büyüyen gıda sektörünü Aquakültür (en çok Çin) oluşturur.

2010 yılına göre en büyük balık üretici ülkeler:  Çin, Hindistan, Vietnam, Endonezya, Bangladeş, Tayland

Çiftliklerde besin maddesi olarak yetiştirilen balıklar: Finfishes, kabuklular, yumuşakçalar, amfibiler, sucul sürüngenler vs.

Kıyı lagünlerinde, denizle bağlantısı olan acı su birikintilerinde, açık denizlerde yapılan yöntem: Ekstansif yetiştiricilik

Balık ve kabukluların yetiştirildiği, kontrollü beslenmenin yapıldığı yöntem: Yarı entansif yetiştiricilik

Yumurta evresinden itibaren tüm balıkların kontrol altında olduğu yöntem: Entansif yetiştiricilik

 

 

 

 

 

 

 

Yorum Gönder

0 Yorumlar
* Please Don't Spam Here. All the Comments are Reviewed by Admin.